و ناگهان آن مرد آمد.
حسینیه ای که در و دیوارش به انتظار نشسته و در غربت بود. حاضرین در مراسم در غم و حسرت نبودنش و بینندگان تلویزیون مشوش و نگران از سلامتش. غم سرداران کم بود حالا باید چشم ها به جای خالی او در آن حسینیه دوخته می شد تا شاید نشانی از او پیدا شود.
می دانی این چند روز عدم حضورش تلخی غیبت بقیه الله را صد چندان بیشتر نشانمان داد.
دلمان خوش بود که اگر مهدی نیست نایبش هست. ولی تقدیر شده بود که شیعه غیبت نایب امام را هم چند روزی تحمل کند.
و در میان این تشویش ولوله ای به پا شد چه در مجازی و چه در حسینیه.
آن مرد ناگهان آمد.
و طعم ظهور را برای لحظه ای کوتاه به ما چشاند. و چه شیرین و بهت آور بود.
پاداش استقامت ملت ایران تمرین چشیدن حس ظهور بود.
ملت ایران یک گام به ظهور نزدیک تر شد.
آری این چنین مقدر شده
که در پس این غیبت کبری با استقامت ملت ها
روزی ناگهان
مهدی زهرا می آید.
و چه حس زیبایی دارد.
✍️دکتر محسن رحمانی
ارسال نظرات