در پی ارتحال حضرت آیتالله حاج شیخ محمدعلی ناصری از علمای بزرگ حوزه علمیه اصفهان و از اساتید برجسته اخلاق و معنویت در کشور، مرتضی نجفی قدسی در یادداشتی در تکریم از او چنین آورده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِیدُهُ وَعْدًا عَلَیْنَا إِنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ * وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» (سوره انبیاء، آیات ۱۰۴ و ۱۰۵) روزی که آسمانها را مانند طوماری در هم میپیچیم و به حال اول که آنها را آفریدیم بر میگردانیم و این وعده ماست که حتماً انجام خواهیم داد، سپس میفرماید و قطعاً همانطور که در تورات بعد از زبور نوشتیم، حتماً وراثت یا حکومت نهایی زمین از بندگان صالح خداوند خواهد بود.
رحلت حضرت آیتالله حاج شیخ محمدعلی ناصری (رض) که عمری را در عشق به امام زمان (عج) سپری کرد، ضایعه بزرگی برای مردم اصفهان و ملت ایران و روحانیت شیعه است که امیدواریم به مصداق آیه شریفه ۱۰۶ سوره بقره: «مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا، ما هر آیهای را نسخ کنیم و یا نسخ آن را به تأخیر اندازیم بهتر از آن یا مانند آن را بیاوریم» و به لطف الهی جبران شود.
در رابطه با شخصیت آیتالله ناصری سخنها گفتهاند و خواهند گفت امّا بنظرم مهمترین فراز زندگی عالمانه و عارفانه او «نهادینه شدن روح انتظار» در این عالم ربانی بود، او به معنای واقعی سرباز دین و مکتب اهل بیت (ع) بود و هر گاه لب به سخن میگشود نام و یاد حضرت ولیعصر ارواحنا فداه را در دلها زنده میکرد. او نمونهای از یک شیعه منتظر بود که پیوسته با یاد امام غائبش میزیست و انتظار ظهورش را میکشید و حتی عاشقانه سراغ او را میگرفت و در جستجوی حضرتش سر از پا نمیشناخت.
داستان دیدار آیتالله ناصری و آیتالله العظمی بهجت
داستان دیدارش با حضرت آیتالله العظمی محمدتقی بهجت (ره) را شنیدهاید که خود در یکی از سخنرانیهایش چنین نقل میکند: در محضر آیتالله بهجت بودم، پرسیدم که حاج آقا مبشرّاتی در مورد نزدیک بودن ظهور امام زمان (عج) دارید؟!
آیتالله بهجت فرمودند که بله! دوستی دارم که ایشان تشرف داشته خدمت امام زمان و از حضرت در مورد ظهور ایشان پرسیده بود که ظهور شما برای عامه مسلمانها چه وقت است؟! حضرت فرموده بودند نزدیک است، این دوست ما پرسیده بود که آقا جان من هم درک میکنم زمان ظهور شما را؟! حضرت فرمودند پیرمردتر از شما هم درک میکنند!
این داستان را و شاید موارد مشابه آن را بسیاری از شما شنیدهاید و یا کلیپهای سخنرانیهای مرحوم آیتالله ناصری را دیدهاید، سخن مهم در این مقوله بحث «انتظار» است و کسی برداشت تعیین وقت نکند، چون هرگاه این مباحث مطرح میشود بلافاصله حدیث «کذب الوقاتون» را مطرح میکنند و حال آنکه اینگونه مقولات اصلاً بحث تعیین وقت برای ظهور نیست بلکه بر اساس دیدگاه قرآنی یک مؤمن حتی قیامت را هم باید نزدیک ببیند تا چه رسد به ظهور!
در قرآن کریم که بیش از یک سوم آن مربوط به معاد و قیامت است، مکرر به نزدیک بودن این واقعه اشاره میکند، مانند: «اقترب الساعه» و یا «اقترب للناس حسابهم» و امثال آنها که فراوان است همه حاکی از نزدیک بودن قیامت است و ظهور امام زمان هم که از وعدههای الهی است و در آیه اول این یادداشت اشاره رفت، قبل از قیامت است، یعنی از قیامت که نزدیک است ظهور آن حضرت نزدیکتر است پس چرا تا به محض اینکه کسی میگوید ظهور نزدیک است! برخی نادانان بر او خرده میگیرند که مثلاً تو چه خبر از ظهور داری و تعیین وقت نباید کرد و امثال این حرفها و حال آنکه آنها با ادبیات قرآن آشنا نیستند، قرآن کریم مکرر اشاره میکند که قیامت نزدیک است تا چه برسد به ظهور که قبل از قیامت است! دلیل این معنا هم آن است که ما اگر این وقایع را بعید و دور ببینیم، غرق در دنیا میشویم و دیگر این مباحث قیامت و ظهور اثر سازندگی نخواهد داشت، امّا اگر شما وقوع قیامت را نزدیک ببینی دست و پایت را جمع میکنی و فریب شیطان ها را نمیخوری چون معاد و قیامت و مؤاخذه و حساب و کتاب را نزدیک میبینی، پس بنابراین این قبیل سخنان برگرفته از ادبیات قرآنی است که واقعهای مانند قیامت را معمولاً انسانها بسیار بعید و دور میبینند و حال آنکه قرآن میگوید نزدیک است.
خاطرهای از استاد پرورش در بحث انتظار
روزی خدمت مرحوم استاد سید علی اکبر پرورش از شخصیتهای بزرگی که او هم مانند آیتالله ناصری (ره) سالها انتظار ظهور حضرتش را داشت، بودم که در آخرین روزهای قبل از بیماری او بود، از بنده پرسید: شما از من تاکنون ادعایی (در بحث امام زمان) شنیدهاید؟ عرض کردم خیر و سپس ایشان به عنوان مقدمه مطلب فرمودند: من از اول هم اهل ادعا نبودم و لیکن این مطلبی را که الآن به شما میگویم عین حقیقت و واقعیت است و آن اینکه من در این ایّام، ظهور حضرت را آنچنان نزدیک میبینم که یعقوب بوی پیراهن یوسف را! آن سئوال و مقدمه برای این بود که بنده معنای این حرف را و اهمیت آن را بهتر بفهمم.
جالب است که همین بیان صادقانه استاد پرورش را روزی برای یکی از روحانیون که استاد پرورش را هم بخوبی میشناخت، نقل کردم، او ناگهان بی اختیار قاه قاه خندید و گفت: امام زمان تا دو هزار سال دیگر هم ظهور نمیکند! من از این واکنش دور از انتظار او متعجب شدم و جوابی به ذهنم خطور کرد و به او گفتم پس چرا قرآن میفرماید «انهم یرونه بعیداً و نریه قریبا» که بلافاصله خندهاش را جمع کرد و گفت مطلب استاد پرورش صحیح است و من شوخی کردم! امّا این حرف او در حقیقت باور بسیاری از ماها هست که امر ظهور را مانند خیلی از دنیاگراها بعید و دور میبینیم و حال آنکه قرآن میفرماید که ما وقایعی مانند قیامت و یا ظهور دولت حقه امام زمان سلام الله علیه را باید نزدیک ببینیم و الا انتظار معنا ندارد، انتظار در نزدیکی است و در بعید بودن که انتظار محقق نمیشود.
بیان حضرت آیتالله خامنهای در بحث انتظار
رهبر معظم انقلاب در مورد امام زمان (عج) و بحث انتظار بیان جالبی دارند که میفرمایند: در مورد امام زمان (عج) نکته اول این است که این بزرگوار داعی الله است، نگاه به آن بزرگوار وسیلهای است برای عرض ارادت و عبودیت به درگاه حضرت حق متعال، السلام علیک یا داعی الله و ربانی آیاته.
دوم اینکه نام این بزرگوار و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری می کند که طلوع خورشید حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است، نام امام زمان نشان دهنده ی این است که خورشید طلوع خواهد کرد و روز خواهد آمد.
نکته سوم اینست که ما مأمور به انتظاریم، انتظار یعنی چه؟ انتظار به معنای مترصد بودن است، در ادبیات نظامی یک چیزی داریم به نام آماده باش، انتظار یعنی آماده باش! باید آماده باشیم، انسان مؤمن و منتظر، آن کسی است که در حال آماده باش است، این آماده باشی خیلی مهم است، انتظار به این معناست، انتظار یعنی باید دائم در حال آماده باش باشید و این انتظار مستلزم صلاح و عمل است.
بی سنگر
مردم اصفهان آن مرحوم را از صمیم قلب دوست دارند چون ایشان هرگز به کسی به چشم گناهکار نگاه کردند. مانند پدری رئوف و مهربان مردم را به سمت خدا و معارف اهل بیت هدایت می کردند. روح بلند ایشان با ائمه اطهار محشور باد
ارسال شده در : 8 شهریور 1401 ساعت 21:42